ks. Maciek
biblijni ludzie modlitwy
Wprowadzenie
W tym kwartale lekcje prowadzą nas do tych miejsc, gdzie Jezus i wielcy ludzie wiary zmagali się z Bogiem w modlitwie. Ponad połowa tych modlitw płynęła z serc ogarniętych zniechęceniem, przepełnionych strachem i trapionych wyrzutami sumienia. Okazuje się, że ludzie są bardziej skłonni szukać Boga w nieszczęściu. Inne modlitwy są wyrazem zwycięstwa, radości i uwielbienia. Wszystkie są w jakiś sposób związane z duchowym konfliktem między siłami dobra a siłami zła. Osoby modlące się, przedstawione w tych lekcjach, to szerokie spektrum postaci - od Boga-człowieka, Jezusa, poprzez zwykłych ludzi, mężów stanu i królów, proroków i apostołów, aż po aniołów odkupionych. Mówiąc o nich, uczymy się o okolicznościach, w jakich rodzi się modlitwa - odrzuceniu, krzywdzie, winie, przygnębieniu, ale także o radości i dziękczynieniu. Uczymy się o tych modlitwach, które poruszają Boże serce - narzekaniach, błaganiach czy uwielbieniu - a także o tym, jak Bóg odpowiada na nie. Od nich uczymy się o potrzebie cierpliwości i wytrwałości w oczekiwaniu na spełnienie Bożych zamiarów. Jezus jest tym który wie, jak ludzie w złym świecie mogą przez modlitwę uchwycić się potężnej mocy Bożej i zwyciężyć. lekcje poświęcone są Jezusowi. Modlitwa może przenieść cię z głębokich ciemności do światła , z beznadziejnych okoliczności do Boga. Skorzystasz z tych lekcji, jeżeli sam spróbujesz modlić się, jak czynili to ludzie opisani w Biblii. Spróbuj, tak jak oni, doświadczyć Bożych błogosławieństw zsyłanych w odpowiedzi na modlitwę.
Dziecięca modlitwa
Jezus wielokrotnie zapewnia nas: "Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego" (Mt 18,3). Odnosi się to w specjalny sposób do naszej modlitwy. Serce Ojca jest otwarte na wszystkie potrzeby Jego dzieci. Najmniejsi zdobywają serce Ojca przez swoją dziecięcą postawę. Dzieci przychodzą do ojca z ufnością, miłością, wiarą i przedkładają mu swoje nawet najmniejsze potrzeby! My musimy tak samo odnosić się do Boga. Bóg raduje się, gdy przychodzimy z całą prostotą i wiarą pełną miłości. Jezus mówiąc o ojcu ziemskim powiada: "Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec wasz, który jest w niebie, da to, co dobre tym, którzy Go proszą" (Mt 7,11). Kiedy stajemy przed Ojcem w dziecięcej postawie miłości i ufności, nasza modlitwa sprawia Mu przyjemność. Jeśli nasze prośby zgodne są z Jego wolą, spełni je, i to czasem z zadziwiającą szybkością i szczodrością. Może się zdarzyć, że Bóg wstrzyma się z odpowiedzią na naszą modlitwę, jeśli istnieją ku temu specjalne przeszkody, takie jak złość czy nieprzebaczające serce. Postępując tak Bóg wychowuje nas, aby później mógł dać nam nawet więcej, niż oczekiwaliśmy. Bywamy biedni i potrzebujący po prostu dlatego, że nie jesteśmy podobni dzieciom w przystępowaniu do Ojca. "...a nic nie posiadacie, gdyż się nie modlicie" (Jk 4,2).
Ludzie modlitwy stanowią ewangeliczny zaczyn życia ...
Spotkanie modlitewne - grudzień 2007
Temat: "WYDAJCIE WIĘC GODNY OWOC NAWRÓCENIA"
I. Zapalenie świecy, odczytanie Mt 3, 8
- wprowadzenie: obecność Boża, Jezus jest w centrum modlitwy (Marzena)
- pieśń ...........
- uznanie własnej słabości i grzechu (przeproszenie za brak owoców w życiu), motyw przebaczenia (Marzena)
- pieśń "Oczyść serce me"
II. Wzywanie Ducha Świętego (Ewa)
- pieśń "Spocznij na nas, Duchu Pana"
- wezwania słowne
- pieśń "Duchu Święty, przyjdź. Niech wiara zagości"
- Ga 2, 22
- Prośba do Ducha Świętego o uzdolnienie do słuchania słowa Bożego
III. Czytanie słowa Bożego Łk 13, 6-9 (ksiądz)
- rozważanie (ksiądz)
IV. Modlitwa uwielbienia (Edyta)
- pieśń "Już teraz we mnie kwitną..."
- Iz 35, 1-10
- słowne wielbienie Boga
- pieśń "Wielbić imię Pana dziś chcę"
V. Modlitwa wstawiennicza (Edyta)
VI. Jk 5, 7-9
VII. Pieśń na zakończenie - "Marana Tha" lub "Oto Pan Bóg przyjdzie"
Ze wstępu do książki:
Książka o Jezusie, którą chcę teraz oddać w ręce czytelników, jest owocem mojej długiej wewnętrznej drogi. Rysa dzieląca historycznego Jezusa od Chrystusa wiary w ciągu ostatnich 50 lat stawała się coraz głębsza i te dwie rzeczywistości coraz bardziej oddalały się od siebie. Sytuacja ta jest dramatyczna dla wiary, ponieważ właściwy punkt odniesienia staje się niepewny: zachodzi obawa, że wewnętrzna przyjaźń z Jezusem, do której przecież wszystko się sprowadza, trafia w próżnię. W książce tej patrzę na Jezusa z perspektywy Jego wspólnoty z Ojcem, która stanowi właściwe centrum Jego osobowości i bez której niczego nie da się zrozumieć; w tej samej perspektywie jest On dla nas obecny także dzisiaj. Właściwie nie muszę nawet mówić, że książka ta żadną miarą nie jest wypowiedzią Nauczycielskiego Urzędu, lecz stanowi jedynie wynik mojego osobistego szukania oblicza Pana (zob. Ps 27,8). Zatem każdemu wolno mieć przeciwne zdanie. Czytelniczki i czytelników proszę tylko o odrobinę sympatii, bez której niemożliwe jest jakiekolwiek zrozumienie (...)
Benedykt XVI